Po tom, co jsem podniknul svou první větší cestu na motorce, se mě několik kamarádů ptalo, jestli někde sepíšu svoje zážitky, jestli bych jim neukázal fotky atd. Znáte to. Nějakou dobu jsem přemýšlel, jakou formu zvolit. Příspěvky na FB rychle zmizí v propadlišti dějin a pouhé sdílení fotek s komentáři nedokáže dostatečně nastínit celý příběh. Nenapadlo mě proto nic lepšího, než založit další cestovatelský blog. Další z mnoha.
Všechny čtenáře bych chtěl předem uklidnit — nemám ambice stát se spisovatelem, a proto se vás pokusím co nejméně obtěžovat svým psaním. Vlastně se nepovažuji ani za cestovatele. Prostě mě jenom baví cestovat na motorce. Kdo na motorce jezdí, ten určitě zná ten obrovský pocit svobody, který nás, motorkáře, nutí každý víkend objevovat nová místa, nové zatáčky.
Ke své první velké motovýpravě se vracím po osmi měsících, kdy spousta detailů už nadobro zmizela z paměti. Pokusím se proto alespoň zachránit těch pár zajímavostí, které tam ještě zbyly. Takže! Once upon a time…
Den první — cesta z města
Krásné srpnové sobotní dopoledne. Všechno sbaleno. Už jenom naházet věci na motorku a vyrazit. Cestou jsem se ještě zastavil v Bikers Crown, abych se zeptal, jestli mají reflexní nálepky na helmu, které jsou ve Francii povinné. Neměli. 🙂 Vyrazil jsem tedy z Prahy směrem na České Budějovice. Projel jsem všechny ty příšerné kolony, uzavírky a objížďky a pokračoval dál směrem na Dolní Dvořiště. Koupil jsem rakouskou dálniční známku a jel dál směrem na Salzburg.
Kousek před Salzburgem jsem sjel z dálnice k jezeru Attersee — první plánované zastávce. Výhledu na jezero a okolní hory jsem si ale moc neužíval, protože mě dostihlo špatné počasí a turisti. Mraky turistů! S velkou nechutí jsem se teda prodral tím mraveništěm až na druhou stranu jezera do Unterachu. Teď už zbývalo jenom najít kemp a ubytovat se.
Den druhý — Salzkammergut
První den večer jsem na recepci v kempu vyfasoval dřevěnou desku. Prý ji mám dát pod stojan motorky, říkala paní na recepci. Moc jsem nechápal, ale pro jistotu jsem tam tu desku dal. Ráno jsem to pochopil. Celou noc totiž hodně pršelo a tráva pod motorkou byla podmáčená tak, že se celá deska zabořila deset centimetrů do bahna. Raději nechci vědět, jak by to dopadlo, kdybych tam tu desku nedal.
Sbalil jsem teda všechny věci a jel k Halštatskému jezeru. Turistů na silnicích už bylo naštěstí o poznání míň, takže cesta ubíhala celkem rychle. Po pár desítkách minut jsem dorazil k jezeru. Ten pohled mi vyrazil dech! Hladina jezera byla bez jediné vlnky. Na hladině se zrcadlil protější kopec a vesnice na opačném konci jezera. Snažil jsem se z kufru rychle vydolovat foťák, když jsem zaslechnul příšerný zvuk. Motorový člun! Ten zmetek mi zkazil perfektní záběr! Naštvaně jsem hodil foťák zpátky do kufru, sednul na motorku a odjel.
Po cestě začalo zase pršet, takže už jsem nikde nezastavoval a jel rovnou do Zell am See — mojí zastávky před Grossglocknerem.
Den třetí — Grossglockner
Konečně přestalo pršet, ale já jsem musel řešit jiný problém. Po předchozích dvou dnech mě totiž od toho neustálého mačkání spojky začalo zlobit zápěstí. V kempu jsem si ještě koupil snídani a jel jsem hledat lékárnu. Sehnal jsem nějakou rakouskou obdobu Voltarenu a vyrazil jsem na Grossglockner.
Zaplatil jsem mýto, vyfasoval nálepku na kufr, pozdravil kolegy motorkáře a jel dál směrem do Grossglocknerského průsmyku. Přede mnou se vinula krásná, široká silnice plná zatáček a až na pár motorkářů tady nebyl skoro žádný provoz. Cestou nahoru jsem projel vrstvou mraků a tu a tam se občas objevilo i sluníčko.
Z Grossglockneru jsem pokračoval přes Lienz směrem do Itálie a odtud přes Brennerský průsmyk zpět do Rakouska, nádhernou krajinou kolem Innsbrucku až do Umhausenu v Ötztalských Alpách.
V kempu na recepci mi paní poradila, že bych si určitě neměl nechat ujít nedaleký vodopád — Stuibenfall. Rozbalil jsem teda stan, sundal ze sebe motorkářské věci a vyrazil k vodopádu, dokud ještě bylo nějaké světlo.
Den čtvrtý — Timmelsjoch
V Umhausenu mě čekalo mrazivé ráno. Litoval jsem, že jsem si s sebou vzal jenom lehký cyklospacák. Navíc díky okolním kopcům začalo do kempu svítit slunko až kolem desáté hodiny dopoledne, takže jsem mrznul i při balení věcí.
Cestou na Timmelsjoch jsem si užíval monumentální skalní štíty zvedající se z Ötztalského údolí, zaplatil další mýto, vyfasoval další nálepku, projel další krásnou silnici až k vrcholu průsmyku, přejel hranici a …
Přejezdem přes Timmelsjoch končí tento blog post, ale mé alpské dobrodružství ještě zdaleka nekončí. Těšte se na mnohem dramatičtější příběh z Itálie!
A few of my friends asked me after my first bigger bike trip if I was going to write down my story somewhere, if I could show them some pictures, etc. You know how it works. At first, I didn’t know what would be the best way of sharing my memories. Facebook posts disappear faster than dogs in Chinese restaurants and sharing a photo album with comments cannot give you the whole story, so I ended up setting up a traveller’s blog. Yet another.
I would like to ensure all of my readers that I have no ambition to become a writer and I promise I’ll do my best not to bore you to death with my writing. I don’t even consider myself a traveller. I just like travelling by motorbike. If you are a biker, you know the feeling. The amazing feeling of freedom which forces us to explore new roads every weekend.
I’m getting back to my first big bike trip after eight months when most of the juicy details have disappeared. I’ll try to save at least the few interesting moments that I can still remember. So! Once upon a time…
Day one — Out of the city
Beautiful Saturday morning in late August. Everything was packed and ready. I just had to put all of the stuff on my motorbike and I was ready to go. I stopped at Bikers Crown to ask if they had reflex stickers for my helmet as they were required in France. No stickers on stock. 🙂 I was heading out of Prague towards České Budějovice. I went through all of the annoying traffic jams and closed roads and then I was going on to Dolní Dvořiště — a border crossing with Austria. I bought a highway ticket and headed out to Salzburg.
I went of the highway a few kilometres in front of Salzburg and I was looking forward to my first planned stop — Lake Attersee. Unfortunately, bad weather and tourists finally got my ass, so I wasn’t able to enjoy the views of the lake and the surrounding mountains. I pushed myself through the crowded road to Unterach on the other side of the lake, found a camp and put my bones to rest.
Day two — Salzkammergut
The previous evening, I got a wooden board from a lady at camp’s reception. She told me to put it under the kickstand of my motorbike. I didn’t understand it back then but I put it there. When I woke up in the morning, I got it. It had been raining the whole night and the board ended up ten centimetres in mud. I don’t even want to think about what would have happened if I hadn’t put the board under the kickstand.
I packed all my stuff and went to Lake Hallstatt. Fortunately, there were not as many tourists on the roads as the day before, so it didn’t take much time to get there. I was there in a little less than half an hour and the view knocked my socks off! There was not a single ripple on the surface of the lake. The lake mirrored a hill and a village on the opposite side. I was getting my camera out of the case on my motorbike when I heard a terrible noise. A boat! The asshole fucked up my perfect shot! I threw the camera back to the box, jumped on my motorbike and left the place.
It started raining again, so I didn’t make any more stops and went all the way to Zell am See — my stop before Grossglockner.
Day three — Grossglockner
Finally! It’d stopped raining, but I had to deal with a different problem. My wrist didn’t feel well after pumping the clutch for the first two days. I bought a breakfast in the camp and started looking for a pharmacy. I managed to get some sort of pain-relieving ointment and then I headed out to Grossglockner.
I paid the toll, got a sticker on my case, said hi to fellow bikers and went on to the Grossglockner pass. There was beautiful, curvy road ahead of me and except a few bikers, there was almost no traffic. On my way up, I got through some clouds and I even saw a little bit of sunshine now and then.
I continued from Grossglockner to Lienz and then to Italy just to go back to Austria via Brenner Pass and then through the beautiful country around Innsbruck to my final stop in Umhausen in Ötztal Alps.
A camp receptionist in Umhausen told me that I definitely shouldn’t miss a nearby waterfall called Stuibenfall. I set up my tent, put off the bikers clothes and headed out to the waterfall to take some pictures before sundown.
Day four — Timmelsjoch
I woke up into a cold morning in Umhausen and I was regretting that I didn’t take a better sleeping bag with me. Moreover, thanks to the mountains all around, there was no sunshine until 10 am, so I had to pack everything up while I was freezing.
On my way to Timmelsjoch, I was enjoying the giant rocks raising up from the Ötztal valley, paid another toll, got another sticker on my case, took another beautiful road all the way up to the highest point of the pass, got across the Austrian-Italian border and …
Crossing the Timmelsjoch pass means that this blog post has come to its end but this adventure has not finished yet. Wait for a much more dramatic story from Italy!
Kiedy wróciłem ze swojej pierwszej, wielkiej motocyklowej wyprawy, kilku moich znajomych pytało mnie, czy nie chciałbym im pokazać parę zdjęć albo napisać o swojej przygodzie. Znacie to. Przez jakiś czas rozmyślałem, jaką wybrać formę.
Posty na Facebooku szybko giną w otchłani historii, a udostępnianie zdjęć z komentarzem nie wystarczy, aby dokładnie opowiedzieć o swoich wspomnieniach. Nie wymyśliłem nic lepszego od założenia blogu podróżniczego. Jednego z wielu.
Wszystkich czytelników chcę z wyprzedzeniem uspokoić. Nie mam ambicji, aby stać się pisarzem, dlatego postaram się was jak najmniej męczyć moją twórczością. W zasadzie nie uważam się za globtrotera. Po prostu lubię podróżować na motocyklu. Ten, kto jeździ na motorze z pewnością zna niesamowite uczucie wolności, które nas, motocyklistów, zmusza w każdy weekend poznawać nowe miejsca, nowe zakręty.
Do swojej pierwszej motocyklowej wyprawy wracam po ośmiu miesiącach, kiedy wiele szczegółów już na dobre zniknęło z pamięci. Postaram się przynajmniej uratować kilka ciekawostek, które tam jeszcze zostały. A więc, once upon a time…
Pierwszy dzień — droga z miasta
Piękne sierpniowe sobotnie przedpołudnie. Wszystko zapakowane. Wystarczy wrzucić rzeczy na motocykl i jechać. Po drodze zatrzymuję się w Bikers Crown. Potrzebuję odblaskowe naklejki na kask, które są obowiązkowe we Francji. Niestety odchodzę z kwitkiem 🙂 Wyruszam z Pragi w kierunku na Czeskie Budziejowice. Mijam te wszystkie straszne korki, objazdy i jadę w kierunku na Dolní Dvořiště. Kupuję austriacką winietę i zmierzam w kierunku Salzburgu.
Kawałek przed Salzburgiem zjeżdżam z autostrady nad Jezioro Attersee. Jest to moja pierwsza zaplanowana przerwa. Widoki na jezioro i okoliczne góry nie zachwycają mnie. Pogoda nie dopisuje i wszędzie są turyści. Mnóstwo turystów! Z wielką niechęcią przedzieram się przez tłum wczasowiczów aż na drugą stronę jeziora do Unterach. Teraz już tylko muszę znaleźć kemping i rozbić namiot.
Drugi dzień — Salzkammergut
Wieczorem w kempingu dostaję drewnianą deskę. Mam ją dać pod stojak motoru. Przynajmniej tak twierdzi pani na recepcji. Dla świętego spokoju deskę daję tam, gdzie ma być, choć nie wiem dlaczego. Rano już rozumiem. W nocy rzęsiście padało. Trawa pod motorem jest nasiąknięta wodą tak, że cała deska jest zanurzona w dziesięciocentymetrowej warstwie błota. Nie wyobrażam sobie, jaki widok by mnie czekał, gdyby nie było tam tej deski…
Pakuję wszystkie rzeczy i jadę nad Jezioro Hallstatt. Turystów na drogach jest na szczęście o wiele mniej, dlatego jazda nie trwa długo. Po kilkudziesięciu minutach docieram nad jezioro. Ten widok zapiera mi dech w piersiach! Tafla jeziora jest bez jednej zmarszczki. Na jej powierzchni widać lustrzane odbicie góry i miasteczka, które leży na drugim końcu jeziora. Chcę zatrzymać ten moment na dłużej. Staram się szybko wyciągnąć aparat, kiedy nagle słyszę rumor. Motorówka! Cholera, ten bałwan zepsuł mi idealne ujęcie! Wkurzony wrzucam aparat z powrotem do kufru, wsiadam na motor i odjeżdżam.
Po drodze zaczyna padać. Nigdzie się nie zatrzymuję. Jadę bezpośrednio do Zell am See, gdzie planuję odpocząć przed jazdą na Grossglockner.
Trzeci dzień — Grossglockner
Dobrą sprawą jest to, że przestaje padać. Tą złą jest to, że mnie boli nadgarstek od zaciskania sprzęgła. W kempingu kupuję śniadanie i jadę szukać apteki. Znajduję austriacki odpowiednik Voltarenu i wyruszam na Grossglockner.
Płacę cło, załatwiam naklejkę na kufr, pozdrawiam kolegów motocyklistów i jadę w kierunku przełęczy Grossglockner. Przede mną wije się piękna, szeroka droga pełna zakrętów. Panuje tutaj mały ruch. Spotykam tylko kilku motocyklistów. Wspinam się wyżej i wyżej. Przejeżdżam przez warstwę chmur, przez którą czasami nieśmiało wyglądają promienie słońca.
Z Grossglockner jadę przez Lienz do Włoch. Stamtąd w towarzystwie bajkowej krainy jadę przez przełęcz Brenner z powrotem do Austrii. Mijam Innsbruck i docieram do Umhausen w Alpach Ötztalskich.
W kempingu poradzono mi, abym szedł popatrzeć na pobliski wodospad Stuibenfall. Ponoć nie będę żałować. Rozkładam namiot, zostawiam motocyklowe ubranie i idę zobaczyć wodospad, póki jeszcze jest widno.
Czwarty dzień — Timmelsjoch
W Umhausen wita mnie mroźny poranek. Żałuję, że mam ze sobą tylko lekki śpiwór. Do godziny dziesiątej okoliczne wzgórza skutecznie bronią dostępu ciepłym, słonecznym promieniom. Marznę przy pakowaniu rzeczy.
W drodze na Timmelsjoch rozkoszuję się widokiem monumentalnych, skalnych wierzchołków, które wyrastają z Doliny Ötztalskiej. Płacę dalsze cło, załatwiam kolejną naklejkę i jadę zachwycającą drogą aż na samą przełęcz. Przekraczam granicę i…
Blog post co prawda kończy przejazdem przez Timmelsjoch, ale to nie koniec mojej alpejskiej przygody. Przygotujcie się na bardziej dramatyczną opowieść z Włoch.
Yet Another Bikers' BLOG 